Introductie

Met de pijltjestoetsen kun je door het verhaal van Enne reizen. Bekijk de website op een computer, tablet of laptop voor een optimale gebruikservaring.

Welkom op mijn ‘Digitale receptie’, dank voor je komst. Maak een reis door 35 jaar huisartsenzorg.

Ik ben met mijn patiëntenzorg gestopt op 1 oktober 2016.

Naar aanleiding daarvan heb ik 4 jonge creatieve mensen gevraagd deze website te ontwikkelen.
De website kan beschouwd worden als een document wat een beeld geeft van de huisartsenzorg gedurende de 35 jaar die ik werkzaam was. Het begint dan ook rond 1982, het jaar waarin ik als huisarts ben gestart in JOURE. Het vervolg laat in woord en beeld de onderwerpen zien die ik belangrijk vind in de ontwikkeling van de huisartsenzorg in het algemeen en in het bijzonder voor die in JOURE. Zoals de komst van de eerste vrouwelijke huisarts, het gebruik van de computer, de intrede van de POH (praktijk ondersteuning huisarts), de komst van de Dokterswacht etc.

Waarom een website?
Omdat dit bij mij past. Mensen die mij kennen weten dat ik geen liefhebber ben van recepties o.i.d. wat nog ’s versterkt wordt door mijn gehoor handicap.
Ik ben wel altijd een liefhebber geweest van ICT en ben voorloper geweest in het gebruik daarvan ook in mijn praktijk. Niet voor niets heb ik de studie Technische Informatica gedaan naast mijn praktijk werkzaamheden.
Daarom deze digitale receptie.

Mensen die daar behoefte toe hebben de mogelijkheid mij een reactie te sturen via het reactie formulier.

Mensen die de behoefte hebben mij iets te schenken wijs ik graag op het goede doel wat ik gekozen heb: Orange Babies (informatie: https://orangebabies.nl).

Het doel van deze stichting is:
– Voorkomen dat een zwangere vrouw het hiv-virus doorgeeft aan haar baby;
– Helpen van mensen die (indirect) slachtoffer zijn van hiv en aids.

Een bijdrage daaraan beschouw ik als een waardevolle attentie.
Ik heb daar een rekening voor geopend: NL94 BUNQ 2025 5981 57 Orange Babies.
Ik zorg dat de complete bijdrage aan de stichting wordt overgemaakt.
Omdat kindergeneeskunde en bevallingen voor mij fantastische onderdelen van mijn werk waren vind ik dit een passend doel.

De 4 jonge mensen heb ik vrij gelaten in hun ontwerp. Wel heb ik ze op het hart gedrukt er geen Enne Bouma show van te maken, omdat ik de huisartsenzorg belangrijker vind dan de uitvoerder.

Er is ook afscheid. Afscheid van mijn patiëntenzorg als werk maar vooral afscheid van mijn patiënten.
Wat zijn de dingen die jij je herinnert is vaak een vraag, en ik kan zeggen dat ik me veel herinner en dan herinner ik me vooral in beelden. Ik kan natuurlijk een beschrijving maken van al die beelden maar dat houdt niet op, zoals de vrouw die al bevallen was toen ik (te laat dus) kwam. Zij zat met een gelukzalig gezicht met haar baby in de armen midden op een groot stuk plastic op een groot tweepersoonsbed. Of de kamer waarin ik wekelijks een patiënte bezoek met een ernstige ziekte, waarbij zij vrijwel altijd fleurig is. Dat wordt een lange lijst.

Wat is dan het meest bijzonder? Veruit het meest bijzonder voor mij is dat een mens in zijn meest kwetsbare situatie mij zijn volledige vertrouwen geeft. Ik ervaar dat als zeer waardevol en koester dat altijd. Dat heeft mij elke keer weer geraakt, en heeft er altijd voor gezorgd dat ik mijn functie als huisarts als zeer bijzonder en mooi heb ervaren.
Het heeft er ook voor gezorgd dat ik altijd heb geweten dat afscheid daarvan mij diep zou raken.

Ik neem afscheid van mijn patiënten. Ik herinner me met dankbaarheid de vele vele beelden die op mijn netvlies staan van geluk tot verdriet.
Maar vooral ben ik mijn patiënten heel erg dankbaar voor het vertrouwen in mij in juist hun meest kwetsbare situaties.

Ik wens een ieder een leven zoals hij/zij zich dat wenst.